Boerderij van een bankier

 Thuigekomen in Nederland, hebben we de conclusie getrokken dat het huis in Nontron de voorkeur heeft. Het is een gerestaureerde boerderij met tweede woning en grote schuur, gebouwd in de vorm van een hoefijzer. De Parijse eigenaren hebben dertig jaar geleden hun best gedaan er iets moois van te maken en sindsdien is het prima onderhouden. Het zijn leuke mensen die trots zijn op hun huis en het willen verkopen omdat ze op leeftijd raken. Hij heeft een internationale baan gehad en gewerkt in Londen en New York. Hij heeft de uitstraling van een bankier van de “oude stempel” en we zijn dit pand dan ook het “bankiershuis” gaan noemen.

De Perigort Vert is prachtig en de toeristen komen hier vooral voor de natuur. En die toch wel erg parkachtige tuin, daar kunnen we wel wat mee! Moestuin op de binnenplaats, bomen en een voedselbos op het grote gazon; na een paar jaar wordt het vanzelf Fuga Verde.

We besluiten dan direct de makelaar te bellen om een bod uit te brengen. Maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Voordat een bod kan worden uitgebracht, moet de verkoper een bouwkundig onderzoek laten doen. Een “Immodiagnostics”-rapport is nogal kostbaar en eigenaren stellen dat vaak uit tot er serieuze belangstelling is. Zo ook hier; het kan een week tot 10 dagen duren voordat het rapport beschikbaar is. Pas dan kan er een bod worden uitgebracht, zo verzekert ons de makelaar. Grrr, weer in de wachtstand, niet leuk maar we hebben geen keuze.

De hele verdere week horen we niets van de makelaar en ook de week daarna geen bericht. Tot we op zaterdagmiddag ineens een serie lijvige rapporten binnenkrijgen. Allemaal opgesteld in perfect Frans en vol bureaucratische poespas en technische details. Het kost ons best wat moeite om de honderden pagina’s door te ploegen en te begrijpen wat wordt bedoeld. Naast een aantal andere zaken, wordt ons duidelijk dat de twee septic-tanks niet voldoen aan de wettelijke eisen. Details worden niet gegeven; moeten ze worden aangepast of vervangen? Omdat die krengen nogal kostbaar zijn, bellen we dinsdagochtend de makelaar voor een toelichting. Zijn reactie: “Je suis désolé”, er is een bod gedaan en dat is inmiddels door de verkopers geaccepteerd.

De volgende teleurstelling is geboren! En ondanks dat we niet verliefd wilden worden op dit pand, hebben we onwillekeurig toch plannen gemaakt en ideeën besproken hoe we dingen zouden willen doen. En nu zijn we weer helemaal terug bij af. Bijna een half jaar zijn we bezig en we zijn nog geen stap verder. Het kost een paar dagen om ons te herpakken. Mitzie zit nog volop in het medische circuit dat we nu maar even afwachten in Nederland. Ondertussen zoeken we verder online, Fuga Verde gaat er komen, hoe dan ook!