Fête des voisins

Onder het motto van 'Een goede buur is beter dan een verre vriend', maken we een rondje door de buurt om ons voor te stellen. Dat is echt wel nodig als je 'à la campagne' woont want hier werkt alles via persoonlijke relaties. Het buurtschap 'Le Braguel' is niet zo groot: pakweg zo’n 30 huizen, waarvan ook nog eens ongeveer de helft een vakantiehuis is. We zijn in eerste instantie dan ook niet erg succesvol in het ontmoeten van de vaste bewoners. Slechts twee van onze buren zijn thuis.

De mensen hier zijn buitengewoon vriendelijk en behulpzaam. Zo is er Dominique, een relaxte gast van een onbestemde leeftijd, altijd vrolijk getooid met een brede glimlach vol gouden kiezen. Hij woont zijn hele leven al in dit gehucht, heeft een restaurant gehad in Siorac, hier dichtbij, en kent volgens mij iedereen. Eigenlijk is hij een soort informele burgemeester want hij lijkt betrokken bij alles wat hier gebeurt. Al tijdens onze eerste ontmoeting begin februari nodigt hij ons spontaan uit voor het jaarlijkse 'fête des voisins', oftewel het buurtfeest.

Hij is de kok en heeft een heerlijk menu voor ogen, als je van gans houdt. Alles van het dier wordt gepresenteerd, tot en met de hartjes aan toe.

Langzaam nadert de datum van het evenement. Leuk om meer mensen te leren kennen en toch ook wel een beetje spannend omdat mijn Frans nog beperkt is (en zeker niet vloeiend). Nou ja, het zal wel goed komen. Al jaren wordt het buurtfeest gehouden in en bij een grote schuur ergens achteraf. De borrel is buiten in de avondzon en het eten, zoals verwacht, aan de bekende lange tafels in de schuur. Onze pup Floki herkent al snel haar vriendinnetje Coco. Zij hebben geen last van taalproblemen en samen vermaken zij zich uitstekend. Wij stellen ons voor aan buren die we nog niet kennen maar de meeste namen zijn we al snel weer kwijt.

Als aperitief is er geen wijn of bier maar punch. Een vage bowl met fruitdrank die steeds met flessen rum wordt bijgevuld. Het drinkt weg als limonade maar komt aan als een mokerslag! Als we rond half tien eindelijk aan tafel gaan, voel ik de drank al goed zitten. Gelukkig neemt de spreekangst recht evenredig af met de invloed van de alcohol. Iedereen praat in rap Frans en, naarmate de avond vordert, ook steeds luider. Ik versta niet alles maar begrijp het meeste. Aan het eind van de avond kent de hele buurt ons wel ongeveer en wij herkennen de meesten.

Met een korte wandeling naar huis sluiten we een geslaagde avond af.