Enfin: Le compromis!

Het kopen van een huis in het buitenland is niet alleen een kwestie van goed zoeken maar vooral van wachten, wachten en nog eens wachten. Afgelopen jaar hebben we heel veel tijd verloren in allerlei procedurele wachtkamers. Eerst in Portugal, later ook in Frankrijk. En die wachtkamers zijn bepaald niet comfortabel. Het zijn een soort ‘black boxes’, waarvan alleen de verkoper en de makelaar sleutels hebben. Het wordt nooit echt duidelijk wat zich daarbinnen allemaal afspeelt en hoe lang dat duurt. Als kopers hebben we weinig keuze, we kunnen dit proces niet dwingen en dat geeft een irritant gevoel van machteloosheid.

De laatste wachtkamer voelde al beter, we hadden immers een afspraak. Op 30 september is ons bod geaccepteerd voor het huis in Coux et Bigaroque. Maar ja, klaar is het dan niet. Alvorens het ‘voorlopig’ koopcontract kan worden getekend moeten er onderzoeken worden gedaan; juridisch maar ook technisch en op ongedierte. En natuurlijk moeten de schoorstenen worden geveegd voor de Pieterbazen, de septic tanks geleegd voor ons en ook het verwarmingssysteem heeft aandacht nodig. Allemaal begrijpelijk maar toch...

En nu is het zowaar gelukt. Vandaag, ruim 6 weken na acceptatie van ons bod, hebben we het voorlopig koopcontract dan uiteindelijk toch getekend! Het contract is opgesteld met de beroemde Franse slag, waarbij vooral onze namen een uitdaging zijn voor de makelaar. Maar na drie revisies is de spelling correct. Het is haar vergeven want we hebben een huis!

Door naar de volgende wachtkamer... In Frankrijk bestaat namelijk zoiets als de SAFER, een verkorting van de ‘Sociétés d'Aménagement Foncier et d'Etablissement Rural’, ofwel ‘maatschappijen voor structuurverbetering en landinrichting’. Als belangenorganisatie voor de landbouw heeft de SAFER een ‘droit de préemption’ van maximaal drie maanden vanaf het voorlopig koopcontract, wanneer (een deel van) het terrein is geclassificeerd is als landbouwgrond. En dat is bij ons huis het geval met de weide. Ja, ja, geduld is een schone zaak.

Gelukkig bestaat er een mogelijkheid om, tegen vergoeding (uiteraard), genoemde termijn wat te verkorten. En dat willen we heel graag want we worden met de dag ongeduldiger. Hadden we eerst nog de hoop dat we kerst zouden kunnen vieren in Frankrijk, het werd al snel medio januari en onlangs sprak de makelaar zelfs over februari 2025.

Het is op dit moment nog steeds niet helder wanneer het huis wordt geleverd maar wij doen er alles aan om zo snel mogelijk de sleutels te krijgen. Wij willen beginnen te bouwen aan Fuga Verde!